Om de hitte van de dag voor te zijn, stonden we al vroeg op. Om 6 uur werd het ontbijt geserveerd, en een half uur later waren Pieter en ik onderweg. De route van vandaag bedroeg 25 kilometer, een serieuze afstand, maar met onze gemiddelde snelheid van iets meer dan 5 kilometer per uur en uitgebreide pauzes hadden we vertrouwen in een goede afloop.
De ochtend voelde nog aangenaam fris. Onze verlichting en reflectiemateriaal, essentieel in het donker, konden we al snel weer opbergen. Terwijl we in een rustig tempo vorderden, viel ons een opmerkelijk tafereel op: drie paar schoenen die verlaten langs de weg lagen, alsof eerdere pelgrims het genoeg hadden gevonden. Het was bijna een kunstwerk, een stil leven dat ons herinnerde aan de fysieke uitdagingen van de Camino.
Naarmate de dag vorderde, steeg de temperatuur al snel tot boven de 30 graden. Dit maakte de tocht extra zwaar, maar ook bijzonder. Onderweg ontstonden weer nieuwe connecties, zoals met de Amerikaanse pelgrim Brandley. Hoewel onze paden elkaar slechts tijdelijk kruisten, spraken we elkaar moed in en deelden we verhalen voordat we weer verdergingen. Het zijn deze korte ontmoetingen die de Camino zoveel diepte geven.
De laatste kilometers naar onze logies in Cirueña waren pittig. De hitte en vermoeidheid eisten hun tol, maar de beloning wachtte aan het eind. Een koud biertje deed wonderen en liet ons de inspanning snel vergeten. Het avondeten was een gezellig samenzijn met andere pelgrims. De sfeer was ontspannen, de gesprekken rijk. Het was een perfecte afsluiting van een intensieve dag. Daarna was het tijd om echt te ontspannen en bij te komen van de warmte en de inspanning.
Je kunt niet (meer) reageren